Στις παλιές Ελληνικές ταινίες δύο τρόποι για να ξεφύγει κανείς από τη φτώχεια υπήρχαν: Κάποιος θείος από την Αμερική και το λαχείο. Πόσες και πόσες Ελληνικές ταινίες δεν γυρίστηκαν πάνω σε τέτοια σενάρια.
Μετά ήρθε η αντιπαροχή. Η κατασυκοφαντημένη αντιπαροχή. Η αξιοποίηση της γης, του μόνου αποθέματος Κεφαλαίου εκείνης της περιόδου στην φτωχή Ελλάδα. Η γη απέκτησε αστική αξία, άλλαξε χρήση, μετατράπηκε σε κεφάλαιο. Ένα μέρος της εντάχθηκε στην αστική δόμηση το άλλο οικοδομήθηκε παράνομα.
Η διαδικασία αυτή οδήγησε στην ανάπτυξη του οικοδομικού κλάδου και στη συνέχεια στην ανάπτυξη της βιοτεχνίας και βιομηχανίας οικοδομικών υλικών. Η οικοδομική δραστηριότητα αποτέλεσε έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες της μεταπολεμικής ανασυγκρότησης της Ελληνικής οικονομίας.
Στα αρνητικά αυτής της διαδικασίας της καταλογίζεται (ορθά) η απουσία πολεοδομικού σχεδιασμού, η άναρχη οικοδόμηση, η έλλειψη πρόνοιας για ελεύθερους χώρους κλπ. κλπ.
Σήμερα μισό αιώνα μετά ξαναμπαίνει δειλά δειλά το ίδιο ζήτημα με άλλη μορφή: «σαν αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας». Δεν είναι μόνο ο Σαμαράς που το έχει θέσει επίσημα και προγραμματικά. Το εννοούν και οι διάφοροι ξένοι οίκοι με συνεχείς αναφορές, το περιλαμβάνουν οι σχεδιασμοί της «τρόϊκας», αλλά και οι πάσης φύσεως πιστωτές του ελληνικού δημόσιου και φιλόδοξοι μελλοντικοί επενδυτές. Το περιλαμβάνει και το μνημόνιο σε συγκεκριμένη παράγραφο και με ειδική αναφορά στη διαδικασία.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι η μόνη που, στο χρόνο που της αναλογεί, δεν προλαβαίνει να καταπιαστεί με ένα τέτοιο θέμα που και σοβαρό είναι και πολύπλοκο. Αυτή έχει να φέρει σε πέρας την επιχείρηση απομύζησης της Ελληνικής κοινωνίας από ότι πλεόνασμα διαθέτει κινώντας κάθε δυνατή εισπρακτική διαδικασία με κάθε μορφής έμμεσους και άμεσους φόρους. Κάπου εκεί τελειώνει το έργο της. Από εκεί και πέρα ανοίγει το κεφάλαιο «αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας» που θα εξαρτηθεί με τι όρους και προϋποθέσεις θα κινηθεί. Γιατί πράγματι μπορεί να έχει και αναπτυξιακές διαστάσεις το όλο θέμα, αλλά θα εξαρτηθεί από τον συγκεκριμένο τρόπο με τον οποίο θα τεθεί και τις συγκεκριμένες συνθήκες μέσα στις οποίες θα γίνει.
Ίδωμεν.
Χ.Μ.
