Σε άνοδο το κίνημα της δραχμής

Σ

Είναι η μετεξέλιξη του αντι-μνημονιακού. Πρόκειται για μια σημαντική μετατόπιση που αλλάζει τα ιδεολογικά και πολιτικά δεδομένα στον χώρο των εγχώριων αντι-Ευρωπαϊκών δυνάμεων. Η αντίθεση πλέον δεν εκδηλώνεται κύρια απέναντι στα μνημόνια αλλα απέναντι στο Ευρώ.
Ο «ευνουχισμός» του αντι-μνημονιακού από τον ΣΥΡΙΖΑ, η παράταση της κρίσης και οι συντελούμενες διεθνείς και Ευρωπαϊκές ανακατατάξεις, ωθούν τα πράγματα και στην Ελλάδα προς νέες κατευθύνσεις. Η γενικευμένη δυσαρέσκεια πού παραμένει πάντα επίκαιρη μετεξελίσσεται συνεχώς. Παίρνει νέες μορφές. Επικεντρώνεται τώρα κύρια στο νόμισμα. Προσαρμόζεται στα νέα Ευρωπαϊκά δεδομένα και προσεγγίζει τον ανερχόμενο Ευρωπαϊκό εθνολαϊκισμό που έχει σαν βασικό του αίτημα την αποδέσμευση από το Ευρώ.

Το νόμισμα, το κάθε νόμισμα, όπως έχουμε γράψει, δεν είναι απλά ένα μέσο συναλλαγής. Το νόμισμα είναι ένα από τα στοιχεία που δημιουργούν μια συλλογική ταυτότητα. Το Ευρώ δεν είναι απλά ένα νόμισμα. Εκφράζει το Ευρωπαϊκό πνεύμα, την ιδέα της Ευρώπης. Αντίστοιχα η λίρα Αγγλίας και η δραχμή εκφράζουν εθνικά συναισθήματα και εκπροσωπούν μιαν εθνική ταυτότητα. Γι’ αυτό όλοι οι εθνικισμοί επιμένουν στο εθνικό νόμισμα. Αποτελεί το στοιχείο της αυτοαναγνώρισής τους.

Η έξοδος από το Ευρώ αποτελεί σήμερα την σημαία του αντι-Ευρωπαϊσμού στις χώρες της Ευρωζώνης. Είναι το σημείο όπου συναντώνται τα δύο άκρα, η άκρα δεξιά με την άκρα αριστερά. Με ανομολόγητο κοινό στόχο την επιδίωξη μιας νομισματικής αποσταθεροποίησης και κρίσης στην Ευρώπη.

Τα υψηλά ποσοστά αποδοχής του Ευρώ στην Ελλάδα της τάξης του 70 και 80% αποτελούν πλέον παρελθόν. Γεγονός που καθιστά ένα πιθανό δημοψήφισμα για το Ευρώ πολύ παρακινδυνευμένο (με δεδομένες τις ανεξέλεγκτες δυναμικές που συχνά εκδηλώνονται σε όλα τα δημοψηφίσματα). Η Ελλάδα της δραχμής, χωρίς ακόμα να αποτελεί πλειοψηφικό ρεύμα, κερδίζει έδαφος. Κι αυτό συνιστά οπωσδήποτε μια αρνητική εξέλιξη.
Αυτή την εξέλιξη θα προσπαθήσει σίγουρα να εκμεταλλευθεί όλο το γνωστό (αριστερό και δεξιό) αντιμνημονιακό μπλόκ δυνάμεων. Ήδη προχωρούν σε πολιτικές αναπροσαρμογές όλοι οι χώροι προτάσσοντας το ζήτημα της δραχμής στη θέση του μνημονίου. Το GREXIT σαν στόχος και επιδίωξη αποκτά ολοένα περισσότερους οπαδούς εντός της Ελλάδας (δεν είναι μόνος του ο Σόϊμπλε).
Αυτό βέβαια καθ’ αυτό το κίνημα της δραχμής δεν είναι επικίνδυνο ακόμα, με τα σημερινά δεδομένα. Ούτε μπορεί πολιτικά να εκπροσωπηθεί μέσα από τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς. Μπορεί όμως να γίνει επικίνδυνο με την παράταση της κρίσης και την αξιοποίησή του στην πορεία από εθνολαϊκές –τυχοδιωχτικές πολιτικές.

Χρήστος Μήλιος

Σχετικά με τον Συγγραφέα

Σχόλια

Kατηγορίες

Ιστορικό