Τρεις νέοι πολιτικοί χώροι στην επικαιρότητα

Τ

Η πολιτική συγκυρία που διανύουμε, ορίζεται από δύο βασικά χαρακτηριστικά. Την ρευστοποίηση του πολιτικού σκηνικού και την είσοδο τριών νέων πολιτικών χώρων στην κεντρική πολιτική κονίστρα. Την Εξωκοινοβουλευτική αριστερά, την Άκρα Δεξιά και τους Οικολόγους.
Η ρευστοποίηση του πολιτικού σκηνικού είναι συνέχεια της τάσης αποδυνάμωσης των δύο μεγάλων κομμάτων κι ενίσχυσης των μικρών πού παρατηρήθηκε την προηγούμενη περίοδο. Η τάση αυτή σήμερα έχει οδηγήσει σε μια αδυναμία αναπαραγωγής του δικομματικού συστήματος και σε μια παραπέρα διάχυση και διασπορά δυνάμεων. Το πολιτικό σκηνικό ρευστοποιείται. Αυτό είναι το ένα. Από την άλλη είναι οι νέοι πολιτικοί χώροι πού παίρνουν μέρος σε αυτό το νέο σκηνικό. Τι άραγε πολιτικά έρχονται να προσφέρουν;

Η εξωκοινοβουλευτική αριστερά, για πρώτη φορά, μέσω ΣΥΡΙΖΑ, συμμετέχει σε κεντρικές πολιτικές διεργασίες. Αυτό το γεγονός, μέχρι τώρα, δεν έχει προσδώσει κανένα νέο πολιτικό στοιχείο στο δημόσιο βίο της χώρας. Ότι καταγράφεται σαν ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι παρά μια διευρυμένη έκδοση του ΣΥΝ. Για τον «πολύ κόσμο» ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα και το αυτό. Δεν είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Και βέβαια οι άλλες δυνάμεις που συμμετέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ, εκτός του ΣΥΝ, (για τον «πολύ κόσμο»)δεν υφίστανται. Δεν έχουν δώσει κανένα πολιτικό σημείο παρουσίας. Απλώς από τη μεριά τους συμμετέχουν. Κι είναι δύσκολο να διαγνώσει κανείς τους ειδικούς όρους πολιτικής συμμετοχής τους στο ΣΥΡΙΖΑ και τα ακριβή ζητούμενά τους (αν έχουν τέτοια). Καθότι και πολιτικές διαδικασίες στον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχουν. Κατά τα άλλα ο «ΧΩΡΟΣ» περνά την περίοδο της κοινοβουλευτικοποίησης του (άγνωστο ακόμα για πόσο) άκριτα και ομαλά με αναδιπλωμένες τις σημαίες της κοινωνικής αμφισβήτησης και των εξωκοινοβουλευτικών του αγώνων(που αποτελούσαν και θα αποτελούν το πολιτικό του στίγμα). Αδυνατώντας να παρακολουθήσει τις επιταγές του εγχειρήματος στο οποίο συμμετέχει και να συμβάλει, στο ελάχιστο, στην πολιτική του διαμόρφωση.

Ο πολιτικός χώρος της άκρας δεξιάς, μετά από πολλά χρόνια πολιτικής αφάνειας, δίνει δυναμικό παρόν μέσω του ΛΑΟΣ. Ανασυγκροτημένος, με νέες εκροσωπήσεις (Γεωργιάδης, Πλεύρης, Βελόπουλος) κάνει ολοένα πιο έντονη την παρουσία του στα πολιτικά πράγματα. Είναι ο κατ΄ εξοχήν χώρος πού εμμένει στην προπαγάνδιση των πολιτικών του απόψεων και πού χρησιμοποιεί σε αυτή την κατεύθυνση συστηματικά όλα τα μέσα(εκδόσεις, μίντια, ανοιχτές συζητήσεις ,ηλεκτρονικά μέσα). Έχει επιθετικότητα στην προβολή των ιδεών του και σημαντική προσβασιμότητα (πολύ πέραν της άμεσης εκλογικής επιρροής) σε μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας. Ο ακροδεξιός λόγος στην Ελλάδα δεν σοκάρει, δεν είναι λόγος αιρετικός, ταυτίζεται με ότι στηρίζει κι αναπαράγει, χρόνια τώρα, τον νεοελληνικό συντηρητισμό. Εθνικισμός, ορθοδοξία, λαϊκισμός με όλα τα παράγωγα και τις παραλλαγές τους. Είναι λόγος αποδεκτός πού τέμνεται στα κομβικά του σημεία και με τον αποκαλούμενο «προοδευτικό λόγο». Είναι ένας λόγος πού «οργανώνει» πεποιθήσεις και πιστεύω βαθιά ριζωμένα στην νεοελληνική πραγματικότητα. Πού συνιστούν μία διαμορφωμένη Εθνική συνείδηση και κουλτούρα. Το ακροδεξιό φαινόμενο στην Ελλάδα δεν έχει «Λεπενικά» χαρακτηριστικά. Δεν είναι ένα κατ΄ εξοχήν ρατσιστικό φαινόμενο(παρόλο που έχει και τέτοια χαρακτηριστικά αλλά δεν είναι αυτά τα κύρια). Είναι κάτι πολύ ευρύτερο με βαθιές ρίζες στην Ελληνική κοινωνία. Και η αντιμετώπισή του δεν αφορά καμιά πολιτική αντιμετώπιση του ΛΑΟΣ(το οποίο, προς το παρόν μόνο ο Καραμανλής το κατατάσσει στα άκρα) αλλά βαθύτερες και μονιμότερες παρεμβάσεις σε ότι συνιστά τον νεώτερο μας πολιτισμό.

Ο χώρος των οικολόγων είναι ο τελευταίος χώρος πού μπαίνει στο κεντρικό πολιτικό παιχνίδι. Το έκτο κόμμα όπως το αποκαλούν.
Ο οικολογικός χώρος είναι οργανωμένος και λειτουργεί επιμερισμένα κατά τόπους. Η κεντρική του παρουσία σαν κόμμα είναι υποτονική. Κι αυτό έχει να κάνει με την πολιτική του ανάπτυξη και δεν συνιστά μόνο οργανωτική ιδιομορφία. Η πολιτική ανετοιμότητα των οικολόγων είναι εμφανής. Το στοίχημα των οικολόγων είναι καθαρά ένα στοίχημα πολιτικής παρουσίας.
Ο χώρος έχει κατακτημένο ένα αξιόλογο επίπεδο οικολογικής δραστηριότητας και διαθέτει ενεργές δυνάμεις που καλύπτουν σχεδόν όλη την επικράτεια. Το ζητούμενο είναι αν αυτές οι δυνάμεις θα μπορέσουν να εισάγουν και πολιτικές διαδικασίες στο χώρο τους. Αν από τον καθόλα αναγκαίο και χρήσιμο οικολογικό ακτιβισμό θα περάσουν και στην άσκηση «γενικής πολιτικής». Το στοίχημα δεν είναι καθόλου εύκολο. Περιλαμβάνει πολλές παραμέτρους. Απαιτεί ένα ολόκληρο σχέδιο πολιτικής ανασυγκρότησης και μεγάλη προσπάθεια σε βάθος χρόνου.
Υπάρχει βέβαια και η άλλη εκδοχή. Να εκληφθεί η σημερινή κατάσταση ως γενικά επαρκής και να κινηθούν τα πράγματα κάπως στο επίπεδο που της αντιστοιχούν. Είναι κι αυτή μια άποψη μέσα στους οικολόγους. Θα δούμε τελικά τι θα γίνει.

Σχετικά με τον Συγγραφέα

1 Σχόλιο

Γράψτε απάντηση στο σαββινα Ακύρωση απάντησης

X. M.

Kατηγορίες

Ιστορικό