Έσπευσε ο πρωθυπουργός να φύγει για την Κούβα.

Έ

Την ώρα που οι άλλοι ηγέτες, ένθεν και ένθεν, διακριτικά αποφεύγουν να παρευρεθούν και προσεκτικά περιορίζουν τις δηλώσεις τους στον ιστορικό και συμβολικό κυρίως ρόλο του Κάστρο, ο Τσίπρας (και οι περί αυτόν), ταυτιζόμενος με τους Λατίνους συντρόφους, απερίφραστα απευθύνει ηρωικό και πένθιμο χαιρετισμό, «ως την παντοτινή νίκη των Λαών», και συνεχίζει:
«η γενιά που φεύγει μας κληροδοτεί μια τεράστια ιστορική, συμβολική και πολιτική παρακαταθήκη, την οποία καλούμαστε να διαχειριστούμε σε συνθήκες εξόχως δύσκολες, με την αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού να έχει επέλθει, αλλά το όραμα του σοσιαλισμού να μην έχει βρει ακόμη την νέα άρθρωσή του. Γι’ αυτό και όπως λέει ο Φιντέλ, όσοι αγωνίζονται σήμερα για να αντιμετωπίσουν τις καταστροφές που απειλούν τον πλανήτη, πρέπει να αναλύουν και να εφαρμόζουν με προσοχή κάθε πολιτική απόφαση».
..και σπεύδει να συνευρεθεί με ότι «προοδευτικό» ανά τον πλανήτη . .
Ίχνος διερώτησης. Οι απαντήσεις σταθερές και αμετάβλητες ανά τους χρόνους.
Φταίει ο ιμπεριαλισμός ο καπιταλισμός, ο φιλελευθερισμός κ.λ.π.
Ενώ το όραμα του Σοσιαλισμού παραμένει ατόφιο και ανολοκλήρωτο.
Όσο για το μοντέλο της Κουβανικής , άρα και της Λατινοαμερικανικής διακυβέρνησης, όχι μόνο δεν αμφισβητείται, αλλά αποτελούσε και αποτελεί πρότυπο για το σήμερα. . . !
Ρομαντικοί, αντιφατικοί, έωλοι, αναρωτιέται κανείς. Υπάρχουν? Και από ποιο κόσμο κατέβηκαν, και πότε θα επιστρέψουν από εκεί που ήρθαν. . .

Σχετικά με τον Συγγραφέα

Σχόλια

Σοφία Μποϊδίδου

Kατηγορίες

Ιστορικό