Τελικά «πετύχαμε» μια «κακή λύση».
Με προβλέψιμη κατάληξη στο ονοματολογικό (Μακεδονία με γεωγραφικό προσδιορισμό). Ως εδώ καμία έκπληξη. Στο ονοματολογικό κάπου εκεί θα έκλεινε το ζήτημα.
Το πρόβλημα εντοπίζεται στο εθνολογικό. Τους αναγνωρίσαμε ως Μακεδονικό έθνος. Θα αποκαλούνται διεθνώς και επίσημα ως Μακεδόνες (ούτε καν Βορειομακεδόνες, όπως δηλ. Βορειοκορεάτες, Νοτιοαφρικανοί κλπ.). Ανταλλάξαμε το ονοματολογικό με το εθνολογικό. Μέγα λάθος. Το όνομα που ήταν κατά κοινή ομολογία δεδομένο ότι θα άλλαζε (το προέβλεπαν άλλωστε και οι προτάσεις του ΟΗΕ) θεωρήθηκε ως η μεγάλη διπλωματική υποχώρηση των Σκοπίων. Και έναντι αυτού παραχωρήθηκε από την μεριά μας το εθνολογικό. Τα πράγματα αντί να αποσαφηνιστούν έγιναν πιο σύνθετα και περίπλοκα. Με αποτέλεσμα το Μακεδονικό, παρά την υποτιθέμενη διευθέτησή του, να παραμένει εν πολλοίς ανοιχτό.
Για την κατάληξη αυτή την κύρια ευθύνη την φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ (και πιο συγκεκριμένα ο Τσίπρας με τον Κοτζιά). Επικαθορίστηκαν πρώτα από όλα από τις ασφυκτικές πιέσεις κύρια της Ε.Ε. αλλά και των ΗΠΑ. Εδώ κάπου υπεισέρχεται πιθανόν και η απόσπαση κάποιων υποσχέσεων για κάποιες ευνοϊκές ρυθμίσεις στο οικονομικό και κύρια την διευθέτηση του χρέους (που μέλλει σύντομα να δούμε τι αφορούν). Κατά δεύτερο λόγο ήταν οι διαφαινόμενες πολιτικές ανακατατάξεις που προκαλούσε το Μακεδονικό και που έθιγαν βέβαια και τον ΣΥΡΙΖΑ πολύ όμως λιγότερο από ότι την Ν.Δ.
Στην ουσία οδηγούσαν ευθέως στην απώλεια της αυτοδυναμίας της Ν.Δ.(που αποτελεί βασικό στόχο του ΣΥΡΙΖΑ). Τέλος έπαιξε ρόλο και ένα ιστορικοπολιτικό στοιχείο του αριστερού χώρου, που είναι πάντα παρόν, η προσήλωση στην αρχή της αυτοδιάθεσης των εθνών (παλιά θεωρητική βάση υποστήριξης όλων των αυτονομιστικών τάσεων στη Μακεδονία και όλα τα Βαλκάνια). Μέσα από τον συνυπολογισμό όλων αυτών των παραγόντων φθάσαμε εδώ που φθάσαμε.
Και για την Ν.Δ. όμως οι ευθύνες είναι μεγάλες. Γιατί δεν έκανε σαφή την θέση της πάνω στους όρους διαπραγμάτευσης. Γιατί δεν επικεντρώθηκε στο εθνολογικό. Γιατί δεν διαχωρίστηκε από το πλαίσιο των συλλαλητηρίων που απέρριπταν κάθε εφικτή λύση. Γιατί συνέπλευσε με απορριπτικές λογικές. Γιατί «χάιδεψε αυτιά». Γιατί απέφυγε να αναλάβει το παραμικρό πολιτικό κόστος.
Σήμερα είμαστε μπροστά σε μια υπογραμμένη συμφωνία. Σε ένα «τετελεσμένο γεγονός» όπως αναφέρει η ανακοίνωση της Ν.Δ. Από δω και πέρα ξεκινά η εφαρμογή της συμφωνίας. Κι αφού δεν μπορεί πλέον να τροποποιηθεί μένει μόνο να προχωρήσει (αν δεν ακυρωθεί από την άλλη πλευρά).
Ο μόνος τρόπος για να έχουμε ουσιαστική αποκλιμάκωση της έντασης και μια νέα εποχή στις σχέσεις των δύο χωρών είναι να σημειωθεί μια…. «ιδεολογική ανακωχή». Αρκετά δύσκολο αν και όχι αδύνατο. Αν συνεχιστεί η ιδεολογική αντιπαράθεση ανάμεσα στις δύο πλευρές (που είναι πολύ πιθανό) η «λύση» που δόθηκε δεν θα προχωρήσει. Επί πλέον και στις δύο χώρες θα ενισχυθούν οι ακραίες τάσεις που θα οδηγήσουν σε δραματική οπισθοδρόμηση του πολιτικού σκηνικού.
Το Μακεδονικό λοιπόν που δίχασε δεν είναι βέβαιο ότι μετά την συμφωνία θα ενώσει. Εδώ σημαντικό ρόλο θα παίξει και η Ε.Ε.
Μπορεί να φαίνεται ότι έγινε ένα βήμα μπροστά, έτσι δείχνουν όλα, μπορεί όμως και όχι. Ο χρόνος θα δείξει.
