Οι θεωρητικές επινοήσεις του Γ. Καραμπελιά

Ο

Ο Γ. Καραμπελιάς είναι μοναδικός στις θεωρητικές επινοήσεις. Γνωστό άλλωστε τοις πάση. Για πότε σου σκαρώνει μια θεωρία με αρχή, μέση και τέλος δεν το παίρνεις χαμπάρι. Μέχρι να προλάβεις εσύ να σκεφτείς, πάνω σε ένα θέμα, αυτός το έχει ήδη θεωρητικά «δέσει».
Έτσι με την πρόσφατη οικονομική κρίση. Ο Γ. Καραμπελιάς (μέσω άρδην ) έχει ήδη καταθέσει την άποψή του (ολοκληρωμένη).
-Για πρώτη φορά, λέει, στη σύγχρονη ιστορία μια παγκόσμια κρίση δεν είναι παγκόσμια και μάλιστα σε καθεστώς παγκοσμιοποίησης.
-Δεν υπάρχει διεθνής οικονομική κρίση αλλά κρίση της δυτικής οικονομίας.
Στη συνέχεια παραθέτει μια σειρά στοιχεία για την Κίνα, την Ινδία, αλλά κι άλλες χώρες της Ασίας ,της Λατινικής Αμερικής κλπ. που δείχνουν ότι οι χώρες αυτές είναι σε φάση ανάπτυξης. (τα στοιχεία βέβαια είναι της προηγούμενης περιόδου, πριν την ανοιχτή εκδήλωση της κρίσης). Μέσα από αυτά προκύπτει μια διάσταση ανάμεσα σε ανατολή και δύση. Ο Ελληνικός Λαός συντάσσεται με την Ανατολή ενώ η πολιτική Ηγεσία με την Δύση. Κι ως εκ τούτου προκύπτει ένα πολιτικό- πολιτισμικό κενό και η ανάγκη για νέες πολιτικές προτάσεις. Πώς σας φαίνεται;

Οι οικονομικές κρίσεις δεν είναι όλες γενικές. Υπάρχουν και οι μερικότερες κρίσεις. Τόσο όσον αφορά τομείς της οικονομίας όσο και γεωγραφικές περιοχές. Είναι λάθος η θέση ότι «για πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία μια παγκόσμια ( γενική) κρίση δεν είναι παγκόσμια».
Αν μια κρίση είναι γενική δεν σημαίνει ότι θίγει κατά τον ίδιο τρόπο όλους τους τομείς της παραγωγής. Τον 19ο αιώνα, οι τότε γενικές κρίσεις, αφορούσαν κύρια την κλωστοϋφαντουργία ενώ η κρίση του 1929, παρ ‘όλο που ήταν γενική, έθιξε κύρια την βαριά βιομηχανία (μεταλλουργία, εξορυκτική βιομηχανία, μηχανολογία)
Μια γενική κρίση δεν μπορεί να μην είναι γενική. Η άνιση εκδήλωσή της στους διάφορους οικονομικούς κλάδους αλλά και από περιοχή σε περιοχή, δεν αναιρεί τον βασικό της χαρακτήρα. Οι κρίσεις χαρακτηρίζονται από μεγάλες διακυμάνσεις (στο μέγεθος) και διαφοροποιήσεις (στην έκτασή τους), παράμετροι που συνιστούν και την ιδιαιτερότητα της κάθε κρίσης.

Στην σημερινή γενική κρίση η Ινδία και η Κίνα δεν μπορεί να μείνουν από έξω. Η σύνδεση των οικονομιών τους με τις οικονομίες της Ευρώπης και της Αμερικής το καθιστά κάτι τέτοιο αδύνατο.
Τώρα του ότι μετά από κάθε κρίση συμβαίνει να έχουμε και σημαντικές οικονομικές ανακατατάξεις αυτό δεν σημαίνει ότι αυτές είναι προεξοφλημένες και ότι μπορούν να προεκτιμηθούν με τα σημερινά δεδομένα. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας για να αρχίσει να διαφαίνεται οτιδήποτε τέτοιο. Και πολύ μακρύτερο δρόμο έως ότου διαφανούν οι συνέπειες αυτών των οικονομικών μεταβολών στο πολιτικό επίπεδο και στις νέες διεθνείς ισορροπίες. Η περίφημη διάσταση Ανατολής –Δύσης που ανασύρεται σε κάθε ευκαιρία από πολλούς και διάφορους στην Ελλάδα μπορεί να είναι ένας καθιερωμένος τρόπος διατύπωσης ενός βαθιά ριζωμένου αντιδυτικού ελληνοκεντρισμού αλλά καμιά σχέση δεν έχει, και δεν μπορεί να έχει με τις πραγματικές εξελίξεις που διαδραματίζονται αυτή την περίοδο στην διεθνή οικονομία και την πολιτική.

Χ. Μ. Φλεβάρης 2009

Σχετικά με τον Συγγραφέα

Σχόλια

X. M.

Kατηγορίες

Ιστορικό