Τα ύστερα του Μετώπου παιδείας (οι καταδίκες και οι νέοι προσανατολισμοί).

Με την εκλογή της εκτελεστικής γραμματείας (στις 23/3/09 ) ολοκληρώθηκε ο κύκλος των εσωτερικών διαδικασιών της ΠΟΣΔΕΠ.
Χωρίς να έχουμε άμεση αντίληψη των πραγμάτων, εκτιμούμε ότι ο χώρος έχει περιπέσει σε βαθιά κρίση. Ότι βιώνει τραυματικές εμπειρίες. Ότι τα πράγματα έχουν πάρει τη γνωστή τροπή που παίρνουν μετά από κάθε ήττα (αδιέξοδα, διαχωρισμοί, πολώσεις, μέτωπα, προσωπικές αντιδικίες, μεθοδεύσεις, μηχανισμοί, καταστρατηγήσεις διαδικασιών, ανίερες συμμαχίες, νέοι συσχετισμοί κλπ. κλπ.).

Με το πέρασμα του νόμου πλαίσιου προέκυψε (όπως ήταν επόμενο) ένα νέο κλίμα στα πανεπιστήμια. Η ανατροπή των συσχετισμών ήταν θέμα χρόνου. Από αυτήν την άποψη τα εκλογικά αποτελέσματα της ΠΟΣΔΕΠ ήταν αναμενόμενα.
Κατανοούμε την πίκρα και την απογοήτευση της απερχόμενης διοίκησης. Εκπροσώπησαν ένα μέτωπο πού επέδειξε έναν ριζοσπαστισμό και κατέγραψε παράλληλα μια σοβαρή πολιτική υστέρηση, κάτι πού συμβαίνει όμως με όλα τα κινήματα στις μέρες μας. Ένα κενό που ήταν αδύνατον να αναπληρώσουν οι εκπρόσωποι του μετώπου παιδείας.
Αλλά θα μπορούσαν να ‘χουν συνείδηση των υπαρκτών αδυναμιών και των ορίων. Κι ίσως προβληματίζονταν πάνω στον αναπροσανατολισμό του κινήματος στην επόμενη μέρα. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαν να συνεχίσουν να ηγούνται (χωρίς αυτό να ‘ναι το ζητούμενο) μιας νέας προσπάθειας του κινήματος πάνω στα νέα δεδομένα πού προέκυπταν από την εφαρμογή του νόμου στα πανεπιστήμια. Αντ’ αυτού έμειναν καθηλωμένοι στον προηγούμενο διεκδικητισμό και, όπως γίνετε σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ξεπεράσθηκαν από τις εξελίξεις.
Η διάδοχη κατάσταση υπόσχεται να διαχειριστεί με έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο τα νέα δεδομένα. Πολύ αμφιβάλουμε αν θα το πετύχει. Προς το παρόν εκπροσωπεί (άσχετα αν το εκφράζει ανοιχτά ή όχι) την ακριβώς αντίθετη εκδοχή της μετωπικής απόρριψης δηλ. την εκδοχή του ρεαλισμού και της προσαρμογής. Ο μεταρρυθμισμός όμως, χωρίς την ενεργό παρουσία ενός μετώπου παιδείας, αργά ή γρήγορα είναι μοιραίο να εξελιχθεί σε μιαν ανούσια διαχείριση, να αποξενωθεί από τον χώρο αναφοράς και να πάψει να τον εκφράζει. Στο κενό αυτό η δυναμική του κοινωνικού χώρου είναι επόμενο να αναζητήσει, στην πορεία, άλλους δρόμους και διαδικασίες έκφρασης. Κι η ζωή θα συνεχίσει τον δρόμο της.

Σημ. Από τη μεριά μας θα θέλαμε να συστήσουμε στους αναγνώστες μας να ξαναδιαβάσουν το κείμενο για το μέτωπο παιδείας, που γράφτηκε πέρυσι. Πιστεύουμε ότι βοηθά να κατανοηθούν καλύτερα οι πρόσφατες εξελίξεις. (το κείμενο ΕΔΩ)