Τι φοβάστε, κ. πρύτανη;

Τ


Τάκης Θεοδωρόπουλος
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 06.11.2020

Επτά χρόνια της ζωής μου τα πέρασα σε δύο γαλλικά πανεπιστήμια. Ούτε εγώ ούτε οι συμφοιτητές μου γνωρίζαμε το όνομα του πρύτανη. Γνωρίσαμε πολλούς καθηγητές, με ορισμένους γίναμε και φίλοι. Οπως γνωρίζαμε και άλλους που δεν ήσαν δικοί μας καθηγητές. Στην καθ’ ημάς Ανατολή, άλλα είναι τα ήθη και άλλα τα έθιμα. Ο πρύτανης είναι πρύτανης. Το ίδρυμα δεν το εκπροσωπούν οι διδάσκοντες. Το εκπροσωπεί αυτός. Και τον θεσμό τον εκπροσωπεί η σύνοδος των πρυτάνεων. Αυτή, λοιπόν, κατόπιν διαβουλεύσεων αποφάσισε ότι ναι μεν τα ιδρύματά της χρειάζονται «κάποια» προστασία, όμως αυτή η προστασία πρέπει να είναι διακριτική και το κυριότερο, να υπόκειται στην ανωτάτη αρχή, κοινώς στην πρυτανεία. Διάβασα πως στην ανακοίνωση της συνόδου απαλείφθηκαν ορισμένες εκφράσεις που κρίθηκαν προσβλητικές. Οπως ότι «το πανεπιστήμιο είναι χώρος ανομίας» και πρόκειται για «παθογένεια ετών». Κοινώς, η σύνοδος των πρυτάνεων μας λέει ότι το πανεπιστήμιο ξέρει να προστατεύει το ίδιο τον εαυτό του και το μόνο που ζητεί είναι να πληρώσει η πολιτεία μερικούς ακόμη υπαλλήλους και να το αφήσει να κάνει τη δουλειά του όπως την ξέρει. Απορρίπτεται η πρόταση της κυβέρνησης για σώμα ειδικευμένων αστυνομικών που θα εξαρτώνται από το υπουργείο. Θα φέρουν και ειδικές στολές. Προτείνω να είναι κοκκινόμαυρες, στα χρώματα της αναρχίας, για να μην τους αγγίζει κανείς. Αν φέρουν και κουκούλες, ακόμη καλύτερα.

Οσοι θεώρησαν ότι η δημόσια διαπόμπευση του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου ήταν η σταγόνα που θα ξεχείλιζε το ποτήρι, μάλλον βιάστηκαν. Οι πρυτάνεις έχουν τις ίδιες αντιδράσεις του δημοσίου υπαλλήλου, που θέλει να βγει στη σύνταξη και τον υποχρεώνουν να μάθει excel. Ως συνομιλητές της πολιτείας, εκμεταλλεύονται τη θέση τους για να διατηρήσουν τα προνόμια της εξουσίας τους. Με εντυπωσιάζει η καταθλιπτική σιωπή των λεγομένων μετ’ αυταρεσκείας «πανεπιστημιακών». Με μόνη εξαίρεση την κ. Βάσω Κιντή. Πού είναι όλοι αυτοί που υπέγραφαν διακηρύξεις για τη Συμφωνία των Πρεσπών; Τι έχουν να πουν για τη διαπόμπευση; Με εντυπωσιάζει, επίσης, η απουσία των φοιτητών στον διάλογο. Τι έχουν να πουν για τους κουκουλοφόρους που τους εμποδίζουν να παρακολουθήσουν παράδοση, καταστρέφουν τα εργαστήρια και διακόπτουν τις εξετάσεις; Και δεν εννοώ τις οργανώσεις της διαφθοράς. Εννοώ τους φοιτητές που ίδρωσαν για να μπουν στο πανεπιστήμιο και κοπιάζουν για να βγουν. Αυτοί δεν έχουν λόγο για την προστασία τους;

Ας αφήσουμε τα περί «ανομίας». Ούτως ή άλλως δεν ιδρώνει τ’ αυτί τους. Ας συμπεράνουμε, απλώς, το δυσμενέστερο. Τις τύχες του πανεπιστημίου τις διαχειρίζονται κάτι φοβισμένοι πρυτάνεις οι οποίοι ούτε την αξιοπρέπειά τους δεν έχουν το θάρρος να υπερασπιστούν. Τι να φοβούνται, άραγε;

Σχετικά με τον Συγγραφέα

Σχόλια

Η Σύνταξη

Kατηγορίες

Ιστορικό