ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΖΟΥΒΑΝΟ (γράφει ο Μήλιος Χρήστος)

Α

(Αναδημοσίευση από το www.filomantis.gr )

Φίλε Τζουβάνε,

Επανέρχομαι, εκ των πραγμάτων, και όχι τόσο αυστηρά «τηλεγραφικά», με ορισμένες επισημάνσεις πάνω στο κείμενό σου.

Θα επαναλάβω και στην εκδοχή που το θέτεις μέσα στην απάντησή σου: Δεν υπάρχει κανένα αίτημα κομματικής μεταστροφής του ΠΑΣΟΚ σε σοσιαλιστικό (με ή χωρίς τον Γιώργο).

Και δεν υπάρχει κανένα «καζάνι που βράζει» και κανένα αίτημα σοσιαλιστικής μεταστροφής από τον κοινωνικό χώρο του ΠΑΣΟΚ. Το «άλλαξέ τα όλα» δεν στοιχειοθετεί κανένα τέτοιο αίτημα. Άλλωστε έχει ήδη εγκαταλειφθεί μαζί με το αίτημα της ανανέωσης που και σε σχέση μ’ αυτό ο χώρος έχει αναδιπλωθεί. Τα πράγματα έχουν πάει πίσω και όχι πιο μπροστά. Η κρίση προχωράει.

Αλλά για κλείσουμε το θέμα με τις εντολές. Ναι υπάρχει μια εντολή (τόσο υποτονική που ούτε καν ακούγεται): Να ανατρέψει ο Γιώργος τους αρνητικούς δείκτες των δημοσκοπήσεων και να ανοίξει ο δρόμος για την επάνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Αυτή η πίεση του κοινωνικού και κομματικού ΠΑΣΟΚ ήδη μεταφράζεται σε συζητήσεις για εξάμηνες και οχτάμηνες προθεσμίες που σύντομα θα εκπνεύσουν. Και μετά;

Τα ηγετικά παιχνίδια είναι μέσα στην ημερήσια διάταξη των εξελίξεων στο ΠΑΣΟΚ. Τα διλήμματα στο ΠΑΣΟΚ δεν θα τεθούν με ιδεολογικοπολιτικούς όρους αλλά με όρους ηγεσίας. Όπως σε όλα τα κόμματα εξουσίας. Είναι η μορφή που παίρνει η κρίση και οι απέλπιδες προσπάθειες αναπαλαίωσης ιστορικά ξεπερασμένων κομμάτων τύπου ΠΑΣΟΚ.

Και τα πράγματα είναι αλυσίδα.

Η εμπλοκή στην κρίση με τους όρους που τίθεται σημαίνει εμπλοκή στις ηγετικές διενέξεις. Σημαίνει υποστήριξη (κριτική ή όχι) της μιας ή της άλλης πλευράς. Από το δίδυμο Άκη – Σημίτη στο δίδυμο Γιώργου – Βενιζέλου και έπεται συνέχεια. Και μέσω αυτών «να τοκίζονται ζητούμενα όπως τα αναγκαία χαρακτηριστικά μιας σοσιαλιστικής ηγεσίας». Και στο βάθος ένα νέο ΠΑΣΟΚ σοσιαλιστικό, κεντροαριστερό κλπ. Καλημέρα κι έφεξε.

Ας έρθουμε όμως στα ζητήματα συγκρότησης του σοσιαλιστικού χώρου.

Η κομματική μεταστροφή, σαν γενικό αιτούμενο της περιόδου, αποτελεί κατά τη γνώμη σου, την κύρια διαδικασία σοσιαλιστικής συγκρότησης και εμπεριέχει ταυτόχρονα την έλλειψη εμπιστοσύνης σε άλλες διαδικασίες.

Και παρακάτω λες: «Σε κάθε περίπτωση η δημιουργία κύκλων διαλόγου και προβληματισμού, η διαμόρφωση πολιτικών πόλων και αλληλοσύνδεσης, είναι αναγκαία».

Κύρια λοιπόν διαδικασία η κομματική μεταστροφή και έλλειψη εμπιστοσύνης για άλλες διαδικασίες, οι οποίες όμως καλό είναι να υπάρχουν. Εδώ είναι το πρόβλημα. Η κύρια διαφωνία μας.

Μια ιστορική αποτίμηση των εσωτερικών εξελίξεων στο ΠΑΣΟΚ τι έχει να επιδείξει από τη μεριά που μας ενδιαφέρει; Που βρίσκονται τα πράγματα;

Οι «σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ» συγκροτούν ένα διακριτό ρεύμα; Είναι έστω μια αναγνωρίσιμη τάση;

Τα πράγματα είναι κι εδώ πολύ πίσω. Το ζήτημα δεν είναι η κομματική μεταστροφή του ΠΑΣΟΚ σε σοσιαλιστικό. Είναι ότι δεν υπάρχουν οι δυνάμεις που θα το κάνουν. Και οι πολιτικές πρέπει να έχουν πάντα αναφορά σε υποκείμενα. Αλλιώς μένουν μετέωρες, ακροβατούν στο κενό, δεν πατάν πουθενά. Βέβαια θα μου πεις οι ίδιες οι πολιτικές αναδεικνύουν τους αναγκαίους υποκειμενικούς τους όρους στην πορεία της ανάπτυξής τους. Θεωρητικά κι αυτό ισχύει. Αλλά εν προκειμένω για το ΠΑΣΟΚ του 2008 μιλάμε.

Δεν υπάρχει λοιπόν πρακτικά – πολιτικά καμιά διαδικασία σοσιαλιστικής ανασυγκρότησης όπως την περιγράφεις. Ούτε διαμορφωμένες δυνάμεις περί αυτήν. Ούτε μπορούν να συγκροτηθούν τώρα σε διαδικασίες ΠΑΣΟΚ. Οπότε που καταλήγουμε; «Ο Γιώργος να αλλάξει το κεντρώο – φιλελεύθερο – καθεστωτικό ΠΑΣΟΚ σε σοσιαλιστικό»! Κι ο ΠΑΣΟΚικός μεσσιανισμός να βρει την ιδεαλιστική του ολοκλήρωση. Χαίρω πολύ.

Τώρα οι άλλες διαδικασίες για τις οποίες δεν υπάρχει καμιά εμπιστοσύνη. Εγώ θα πρόσθετα ότι δεν θα υπάρχει και στο μέλλον, όσο δεν αποκτούν σοβαρότητα και αξιοπιστία, δεν δοκιμάζονται στο χρόνο, και δεν ξεπερνούν μια αναιμική ανάπτυξη που τις χαρακτηρίζει. Αλλά δεν είναι στενά υποκειμενικά τα ζητήματα (το ξέρεις αυτό) δεν ευνοείται η ανάπτυξη αυτών των διαδικασιών και από γενικότερες ελλείψεις που αφορούν όλη τη σύγχρονη αριστερά. Ωστόσο συνιστούν μιαν άλλη στάση, έναν ολόκληρο άλλο χώρο αναζήτησης, με άλλες αξιολογήσεις και προτεραιότητες.

Δεν θα ‘θελα να επεκταθώ εδώ. Είναι άλλο κεφάλαιο. Άλλη ζύμωση σ’ άλλη βάση.

Στο έδαφος αυτό (στο οικείο και για τους δυο μας) θα ‘θελα να ξανασυναντηθούμε. Να τα ξαναπούμε. Να κατεβάσω και το μπουζούκι αν θέλεις (αλλά όχι να ψάχνουμε στις μέρες μας πώς θα γίνει το ΠΑΣΟΚ σοσιαλιστικό).

Με εκτίμηση

Χρήστος Μήλιος,

Θεσσαλονίκη, 31/12/2007

Σχετικά με τον Συγγραφέα

Σχόλια

Μήλιος Χρήστος

Kατηγορίες

Ιστορικό