«Ο Ρεμπετολόγος και η Ντερμπετέρισα»
Κάπως έτσι θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε το δίδυμο Πάνου Σαββόπουλου –Διαμαντοπούλου (που από κοινού επιμελήθηκε πρόσφατα μια έκδοση ρεμπέτικων τραγουδιών).
Μπορεί, ακριβώς, στο δεύτερο σκέλος να μην υπάρχει αντιστοιχία αλλά έτσι είναι τα πράγματα στη ζωή, δεν είναι όλα ανάλογα. Μεσολαβούν οι σκοπιμότητες και αλλοιώνουν τις αντιστοιχίες. Η κυρία Διαμαντοπούλου δύσκολα κολλάει στο Ρεμπέτικο,….φυσιογνωμικά. Αλλά ας όψεται η άτιμη η πολιτική πού υποχρεώνει και γυναίκες με ευρωπαϊκό προφίλ να προσποιούνται λάτρεις του αμανέ και τού Ρεμπέτικου ήχου.Τι να κάνουμε.
Με τον Π. Σαββόπουλο τα πράγματα είναι πιο φυσιολογικά. Με την έννοια ότι δεν φαίνεται να μεσολαβεί κάποια ηχηρή σκοπιμότητα. Ξεκίνησε σαν συνθέτης του νέου κύματος, φοιτητής τότε στη Θεσσαλονίκη. Ο δίσκος του «το δωμάτιο» είναι ένας αξιόλογος δίσκος, με ιδιαίτερο χρώμα, που όμως παρέμεινε μέσα στα όρια των μπουάτ της Θεσσαλονίκης και κάποιων πόλεων της βόρειας Ελλάδας, δεν καταχωρήθηκε στη βασική δισκογραφία του νέου κύματος. Ενώ ο δεύτερος δίσκος που εξέδωσε μετά από αρκετά χρόνια (δεν θυμάμαι τον τίτλο του ) δεν είχε καμιά σχέση με τον πρώτο κι από ότι φαίνεται έκλεισε τον κύκλο του Π. Σαββόπουλου σαν συνθέτη. Έκτοτε χάνονται τα μουσικά του ίχνη, μέχρι πρόσφατα, όπου κάνει την εμφάνισή του ως ρεμπετολόγος.
Οι επονομαζόμενοι ρεμπετολόγοι αποτελούν ειδική κάστα. Διέπονται από τον δικό τους υποκειμενισμό, αντίστοιχο των συλλεκτών γενικά. Η «σπάνης» ενός αντιτύπου τους ορίζει. Μπαίνουν σε μια κατάσταση μέσα και χάνουν την αίσθηση των πραγμάτων. Το τάδε τραγούδι με την τάδε μοναδική εκτέλεση και αυτό…… δεν ακούγεται. Τι να τους πεις.
Από την άλλη όμως παράγουν ερευνητικό έργο. Και ισοσκελίζουν έτσι τα πράγματα.
Ας επανέλθουμε όμως στην περίπτωση Διαμαντοπούλου.
Κανα δυό –τρία χρόνια πριν το ΠΑΣΟΚ γίνει κυβέρνηση είναι φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη και μέλος στην τοπική οργάνωση Ι. Χρυσοστόμου ( στην Aγ. Τριάδα ).
Για ένα διάστημα προσέρχεται κανονικά στις συνεδριάσεις της τοπικής οργάνωσης, πληρώνει ανελλιπώς την συνδρομή της, κρατάει σημειώσεις και λίγο πριν την λήξη κάθε συνεδρίασης αποχωρεί αθόρυβα. Τα υπόλοιπα μέλη ζουν στην ένταση της πολιτικής διαπάλης (διαφωνίες, συγκρούσεις, ατέρμονες ζυμώσεις, ταβέρνες, φτιαξίματα, αφισοκολλήσεις, μηχανορραφίες, διαδηλώσεις κλπ.κλπ.)
Δυο κόσμοι τόσο διαφορετικοί, τόσο αναντίστοιχοι. Η επιμελημένη προσεχτική παρουσία από τη μια με υπολογισμένες κινήσεις και στόχους και από την άλλη η αυθόρμητη ένταξη στο κίνημα με ιδεολογικούς κατ εξοχήν όρους. Έτσι χτίστηκαν καριέρες από την πίσω πόρτα κι άντε εμείς, τότε, να τις πάρουμε χαμπάρι.
Κι έμεινε το ρεμπέτικο να μας ενώνει . Έτσι είναι; Δεν νομίζω.
Χ. Μ.
28-4-09
