Πηγή: Η Καθημερινή
Hμερομηνία δημοσίευσης: 19-02-11
Του Αγγελου Σταγκου
Eφτασε μια δήλωση των απεσταλμένων της τρόικας πριν από μια εβδομάδα για να προκληθεί μίνι πολιτική κρίση. Επί της ουσίας, οι άνθρωποι είπαν το αυτονόητο για μια χώρα που βρίσκεται στη δική μας κατάσταση και δεν υπήρχε κανένας λόγος να επικρατήσει οργή ή πανικός, αλλά εδώ είναι Ελλάδα και η λογική είναι είδος εν ανεπαρκεία. Η αποκρατικοποίηση περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου είναι ο μοναδικός τρόπος για να μειωθεί αισθητά το τεράστιο χρέος των 360 περίπου δισεκατομμυρίων ευρώ (σε αυτό το ποσό προβλέπεται να φτάσει στο τέλος του 2011) που πνίγει αυτή τη χώρα και τους πολίτες της. Αν κανείς γνωρίζει άλλον πειστικό τρόπο, ας τον παρουσιάσει, αλλά η συζήτηση και η διαμάχη περί αξιοποίησης ή εκποίησης είναι από ελαφρώς αστεία έως πολύ γελοία.
Το γεγονός λοιπόν ότι προκλήθηκε μίνι πολιτική κρίση -που δεν αποκλείεται να πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις κάποια στιγμή- με αφορμή τη δήλωση των εκπροσώπων της τρόικας, δείχνει πολλά. Δείχνει ότι η κυβέρνηση δεν πιστεύει στην πολιτική που ασκεί, παραμένει ασυντόνιστη και διακατέχεται από φόβο, δείχνει ότι η Νέα Δημοκρατία συνεχίζει να καταφεύγει στον λαϊκισμό, προκειμένου να ασκήσει αντιπολίτευση και δείχνει ότι τα μίντια στη μεγάλη πλειοψηφία τους συντελούν αποφασιστικά για να μη γίνονται βήματα εξορθολογισμού και αλλαγής νοοτροπίας, που είναι τόσο απαραίτητα σήμερα. Η συμπεριφορά των κομμάτων της Αριστεράς είναι λίγο-πολύ δεδομένη…
Μέσα σε μια εβδομάδα και υπό το κράτος του πανικού, η κυβέρνηση μεταμόρφωσε σε «αποδιοπομπαίο τράγο» την τρόικα και έφτασε στο σημείο να αμφισβητήσει την υπογραφή της. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι συμφώνησε πως απαιτούνται αποκρατικοποιήσεις αξίας 50 δισ. ώς το 2015, προκειμένου να μειωθεί το χρέος, έστω και αν είναι βέβαιο ότι το ποσό είναι τεράστιο και ο στόχος δεν πρόκειται να επιτευχθεί, τουλάχιστον σε τέσσερα χρόνια. Αλλωστε, ο διαλυμένος κρατικός μηχανισμός αδυνατεί, κατά ομολογία της ΚΕΔ, να καταγράψει την ακίνητη περιουσία του Δημοσίου, ενώ ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου «ξεσπάθωσε» υπέρ της διαφύλαξης της εθνικής αξιοπρέπειας και έφτασε στο σημείο να διακηρύξει ότι η δημόσια γη δεν πωλείται, παρά μόνο με απόφαση της Βουλής!
Δεν είναι απαραίτητο να επισημανθεί ποιο είναι το μήνυμα που έστειλε προς τους όποιους επίδοξους επενδυτές η υπερήφανη πρωθυπουργική δήλωση. Είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό που στέλνει η Νέα Δημοκρατία, που κατανάλωσε την περασμένη εβδομάδα, προσπαθώντας να πείσει ότι αυτή, ως πιο πατριωτική, εννοούσε ευθύς εξαρχής ότι απαιτείται αξιοποίηση και όχι εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, παρά το γεγονός ότι σύμβουλος του Α. Σαμαρά έγραφε πραγματείες για να πείσει ότι ο αρχηγός του εννοούσε πώληση «ασημικών», αναφερόμενος σε αξιοποίηση. Τέτοιου είδους διαμάχες για τη δημιουργία ψευδών εντυπώσεων είναι τόσο συνηθισμένες στην Ελλάδα, που δεν θα άξιζε να ασχολούμαστε. Μόνο που αυτή τη φορά παίζονται κυριολεκτικά οι τύχες της χώρας.
Στο μεταξύ, όλα αυτά συμβαίνουν παραμονές λήψης ιστορικών αποφάσεων για το παρόν και το μέλλον της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι προσδοκίες έχουν πράγματι χαμηλώσει, αλλά αν συμφωνηθεί το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, έστω και με κάποιους συμβιβασμούς, δεν ξέρουμε τι νόημα θα έχουν οι ηρωικές διακηρύξεις του πρωθυπουργού και οι πατριωτικές αντιλήψεις που προβάλλει η Νέα Δημοκρατία, σχετικά με την αξιοποίηση ή την πώληση γης. Λες και αυτή δεν θα παραμείνει στην ελληνική επικράτεια, είτε αξιοποιηθεί είτε πουληθεί σε Ελληνα ή αλλοδαπό. Λες και άλλες χώρες που προσελκύουν επενδυτές πουλώντας και αξιοποιώντας την κρατική τους ακίνητη περιουσία, κατοικούνται από προδότες.
Επομένως, τίθεται ένα ερώτημα οικονομικό και πολιτικό ταυτόχρονα. Τι θα γίνει αν η Ελλάδα υπογράψει -που θα το υπογράψει βέβαια- ένα Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας το οποίο θα περιλαμβάνει όρους που θα καθιστούν αναγκαία την πώληση «ασημικών» για να μειωθεί το χρέος και θα πρέπει να επικυρωθεί από τη Βουλή; Θα το υπογράψει και μετά θα πάει σε εκλογές ο Γ. Παπανδρέου ή θα περιμένει μήπως και κάποιοι από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ορθώσουν το ανάστημά τους για να ρίξουν την κυβέρνηση; Γιατί η συγκεκριμένη συμπεριφορά μαζί με άλλες ενδείξεις έλλειψης βούλησης, υπαναχώρησης και συμβιβασμών στις μεταρρυθμίσεις προκαλεί καχυποψία για τις πραγματικές διαθέσεις του πρωθυπουργού.
