Όταν οι Ισραηλινοί καίνε την Γάζα και οι Τούρκοι καιροφυλακτούν στο Αιγαίο

Στην διεθνή ιστορία υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα μακέλευσης( σφαγής )λαών. Στην αλυσίδα αυτών των ιστορικών συμβάντων συγκαταλέγεται και η τωρινή εθνο-εξοντωτική επιδρομή  του Ισραήλ στη λωρίδα της Γάζας.

Σε όλα τα πράγματα υπάρχει μια γενεσιουργός αιτία. Η ΧΑΜΑΣ δεν προέκυψε από το πουθενά. Πάντα υπήρχαν εξτρεμιστικές δυνάμεις μέσα στην  PLO. Η υποσκέλιση της ΦΑΤΑΧ, η διάσπαση των Παλαιστινιακών δυνάμεων (η ΦΑΤΑΧ στη Δυτ. Οχθη, η ΧΑΜΑΣ στη Λωρίδα της Γάζας) σήμανε το τέλος των προσδοκιών για διευθέτηση του Παλαιστινιακού ζητήματος (πέρα από τα ζητήματα διαφθοράς που ήταν επίσης σημαντικά για την ανατροπή των δεδομένων στην Παλαιστινιακή αντίσταση ). Όσο οι Ισραηλινοί κλιμάκωναν την αδιαλλαξία τους, επεκτείνοντας τους εποικισμούς και επιδιώκοντας την εξάπλωσή τους σε όλη την ιστορική  Παλαιστίνη, τόσο εξωθούνταν τα πράγματα  στα άκρα. Τόσο ευνοούνταν η ανάπτυξη της ΧΑΜΑΣ. Η ΧΑΜΑΣ είναι δημιούργημα της Ισραηλινής αδιαλλαξίας. Το αντίπαλο δέος στην Ισραηλινή βουλιμία και επεκτατικότητα.

Δεν υπάρχει κανένας αμυντικός χαρακτήρας στην Ισραηλινή επιδρομή. Αυτές είναι προφάσεις εν αμαρτίες. Η Ισραηλινή επιθετικότητα δεν περίμενε τις ρουκέτες της ΧΑΜΑΣ  για να εκδηλωθεί. Είναι σύμφυτη με το μιλιταριστικό καθεστώς του Τέλ Αβίβ. Την επικράτηση των πιο ακραίων στοιχείων που έχουν θέσει σαν στόχο την ακύρωση οποιασδήποτε προοπτικής ανεξαρτησίας των παλαιστινίων. Οι Ισραηλινοί υπερασπίζονται μια στρατηγική, δεν λειτουργούν παρορμητικά, αμυντικά, αλλά με βάση γενικότερους σχεδιασμούς και επιδιώξεις. Και βέβαια επιλέγουν πάντα τον καλύτερο χρόνο.

Λίγες ημέρες πριν την ανάληψη της προεδρίας από τον  Μπαράκ Ομπάμα «έχουν λυθεί τα σκυλιά». Η δημιουργία νέων τετελεσμένων σε θερμές περιοχές, φαίνεται να είναι η κύρια επιδίωξη ορισμένων περιφερειακών δυνάμεων.
Η Ελλάδα για άλλη μια φορά βρίσκεται αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο μιας αλλαγής του  Status  στο Αιγαίο. Έστω και σε ένα περιορισμένο, συμβολικό, επίπεδο. Πού θα σήμαινε όμως πολλά. Μια νέα τυχόν επέκταση των γκρίζων ζωνών θα αναθεωρούσε σημαντικά τα δεδομένα  ισορροπίας  στο Αιγαίο (και θα ενίσχυε βέβαια παραπέρα τον Τούρκικο επεκτατισμό).

Οι διεθνείς συνθήκες είναι επισφαλείς.
Όλες οι μεσολαβητικές-αποτρεπτικές λειτουργίες στον διεθνή διπλωματικό χώρο είναι ανενεργές.
Το μόνο μέσο αποτροπής που έχει απομείνει σε κάθε χώρα είναι η επιχειρησιακή της δυνατότητα και ισχύς. Και η έμπρακτη αλληλεγγύη των λαών.
Οι μέρες είναι κρίσιμες και «παίζουν» πολλά σενάρια.  Ας ελπίσουμε ότι η εσωτερική κρίση της  Τουρκίας, αυτή τη φορά, θα αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα και δεν θα γίνει  προσπάθεια να εξαχθεί.