Η εκλογή Μητσοτάκη στην ηγεσία της Ν.Δ. γνωρίζει ήδη μιάν σημαντική υποδοχή και πέραν των κομματικών ορίων της Ν.Δ. Ανέλπιστα ίσως για όλους μας.
Μέσα σε λίγες μόνο ημέρες ο Μητσοτάκης έχει μετατραπεί στο κεντρικό πολιτικό πρόσωπο γύρω από το οποίο περιστρέφεται η πολιτική μας ζωή. Προκαλεί το γενικό ενδιαφέρον, ασκεί εσωτερικές πιέσεις σε όλους σχεδόν τους πολιτικούς χώρους και ενεργοποιεί σημαντικό τμήμα της διανόησης.
Χωρίς να θέλουμε να μειώσουμε την σοβαρή προεκλογική παρουσία του ίδιου του Μητσοτάκη θα λέγαμε ότι το φαινόμενο πρέπει να συνδέεται με μια τάση γενικότερης μεταστροφής στην κοινή γνώμη, που φαίνεται να βρίσκεται σε εξέλιξη, και αφορά την αναζήτηση μιας άλλης κυβερνητικής λύσης. Έτσι μόνο μπορεί να εξηγηθεί η άμεση (αυτόματη θα λέγαμε) αναγνώριση στο πρόσωπο του Μητσοτάκη μιας νέας κυβερνητικής εκδοχής. Πολύ λίγες φορές με τόσο ευθύ κι άμεσο τρόπο έχει συνδεθεί η εκλογή ενός αρχηγού κόμματος με την προοπτική εξουσίας. Κι αυτό δεν καταγράφεται μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη. Εκεί που όλα έδειχναν ότι στην Ελλάδα είχαμε μία και μόνη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης (με κορμό πάντα τον ΣΥΡΙΖΑ) ξαφνικά προέκυψε και άλλη λύση γεγονός που αλλάζει σημαντικά τα πράγματα.
Σημαντικός παράγοντας εξασφάλισης της βιωσιμότητας της σημερινής κυβέρνησης ήταν η απουσία εναλλακτικής λύσης. Αυτό εκμεταλλευόταν και αξιοποιούσε (όσο μπορούσε) μέχρι τώρα ο Τσίπρας. Η εκλογή Μητσοτάκη, από ότι φαίνεται, βάζει τέλος σε αυτό το καθεστώς του μονοκομματισμού του ΣΥΡΙΖΑ. Ξαναμπαίνει μπροστά η διαδικασία εναλλαγής στην εξουσία των δύο μεγάλων κομμάτων, ξανα-επανέρχεται το δικομματικό δίπολο. Τέλος και στα σενάρια διεύρυνσης του κυβερνητικού σχήματος (κανένας δεν πάει πλέον με τον ΣΥΡΙΖΑ) όπως και τα σενάρια της οικουμενικής. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση θα συγκεντρωθούν πλέον στους θεσμικούς τους ρόλους διεκδικώντας ο ένας την παράταση της παραμονής του στην εξουσία κι άλλος την ανατροπή του. Το τοπίο έχει καθαρίσει.
Η Ν.Δ. ξαναμπαίνει σε τροχιά εξουσίας ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ περνά σε περίοδο κάμψης..
Οι εξελίξεις από δώ και πέρα θα ευνοούν τα μεγάλα κόμματα, θα ευνοούν την συγκέντρωση δυνάμεων και θα περιορίζουν τις φυγόκεντρες τάσεις και τον πολυκερματισμό. Σε αυτό το μήκος κύματος αναμένεται να εκδηλωθούν στο άμεσο μέλλον και ανάλογες πρωτοβουλίες και στον χώρο των κεντρο-αριστερών δυνάμεων όπου τα πράγματα όμως είναι αρκετά πιο πολύπλοκα και δύσκολα. Ωστόσο οι εξελίξεις πιέζουν.
Πρώτη λοιπόν άμεση συνέπεια της εκλογής Μητσοτάκη στην ηγεσία της Ν.Δ. είναι η επιστροφή στον δικομματισμό.
Δεύτερη είναι η εντυπωσιακή διεισδυτικότητα που αυτή εμφανίζει σε πολλά επίπεδα και οι ανακατατάξεις που προκαλεί
Τρίτη είναι η ακύρωση όλων των συζητήσεων για κυβερνήσεις συνεργασίας ή οικουμενικές με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και
Τέταρτη είναι η επικρότηση ενός μεταρρυθμισμού και μιας φιλελευθερωποίησης (απροσδιόριστα και τα δύο εν πολλοίς) που για πρώτη φορά, παρά την δαιμονοποίησή τους, επιλέγονται από μεγάλο τμήμα της Ελληνικής κοινωνίας σαν αντίδοτο στην κρίση.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει άραγε συνείδηση όλων όσων προκάλεσε η εκλογή του; Και πολύ περισσότερο του ιδιαίτερου ρόλου που του έχει ανατεθεί; Θα το δούμε πολύ σύντομα.
Μήλιος Χρήστος
